Гэта старонка не была вычытаная
— Хатам мір і вайна палацам…
— Ўсе на фронт! За агульную справу!..
Толькі помста ў вачох палала
Ды пагроза ў грудзёх вырастала.
— Дабравольцамі пойдзем усе мы.
Наша права — стрэльба ды порах.
Хай зьбірае, што сам пасеяў,
Рэволюцыі люты вораг.
А назаўтра заплакалі маткі,
Ў кожнай хаце жонкі галосяць:
— Божа, божа, сыноў у салдаты
Нам ізноў выпраўляць прышлося!
І ў садочку доўга Гануля
Ігнася цалавала, туліла…
— Ой, каб толькі бяда абмінула,
Каб ня лёг без пары у магілу…
— Будзь, што будзе. Бывай здарова!..
Падкаціліся сьлёзы пад горла —
— Ня сумуй! — хутчэй у дарогу,
Там на фронце разгонім гора.
II
Залівалася кроўю й потам
У змаганьні чырвоная раць,
Стракаталі ў палёх кулямёты…
Адступалі… За пядзьдзю пядзь…
