распытвацца пачнуць, гутаркі пойдуць, плёткі пойдуць справе нададуць іншы сэнс. Не, анёлак мой, я ўжо лепей заўтра на ўсяночнай пабачу; гэта будзе больш разважна і абаім нам ня так шкодна. Ды выбачце, мне, матачка, за тое, што я вам такі ліст напісаў; як перачытаў, дык і бачу, што ўсё так няскладна. Я, Барбарачка, стары, нявучоны чалавек; змоладу ня вучыўся, а цяпер і ў розум нічога ня пойдзе, калі зноў вучыцца пачынаць. Прызнаюся, матачка, ня майстар апісваць, і ведаю, бяз нічыйго чужога паказу і кпін, што калі захачу што-небудзь напісаць больш мудрагельнае, дык бязглузьдзіцы нагараджу. - Бачыў вас каля акна сёньня, бачыў, як вы штору апусьцілі. Бывайце, бывайце, захоўвай вас бог! Бывайце, Барбара Аляксееўна.
Ваш бескарысны сябра
- Макар Дзевушкін.
P. S. Я, родная мая, сатыры ні на каго ня пішу цяпер. Астарэў я, матухна, Барбара Аляксееўна, каб з пустога выскаляцца! І з мяне пасьмяюцца па расейскай пагаворцы: - хто другому яму капае, дык той... і сам туды-ж.
Красавіка 9.
Шаноўны васпан
- Макар Аляксеевіч!
Ну, як вам ня сорамна, сябра мой і дабрадзей, Макар Аляксеевіч, так змаркоціцца і закапрызьнічаць. Няўжо вы пакрыўдзіліся!
