Старонка:Баўтручок (1934).pdf/16

А там і прычапіцца.
Там ужо увідзіш як
Абы толькі ня быў дурак…
І прашчай. Разышліся.
Глядзі ж, кажа, падцягніся!
Фанабэрысты да хаты йду
Думаю, што за прычыну знайду.
Аж прыпомніў як пачаць.
Зараз і пачаў сьпяваць:
„А цёмна, цёмна
Яшчэ цямней будзе.
Судзяць, гавораць
Мяне млоду людзі.
Няхай яны судзяць
Цябе гарэлка
І малада дзяўчынка“.
Аж гляджу баба ў вакне
І вышчырыла клыкі мне.
Наракае, сьмяецца,
А што будзе не спадзяецца.
— Ах, кажа, каб ты калом пайшоў.
У якім стане ты прыйшоў!
Паўзе выставіўшы грудзі,
Ці ж ня будуць судзіць людзі.
А я і ў той бок не гляджу,
Ажно ў сені ухаджу.
Заклямку патрымаўся,
Уздыхнуў, перажагнаўся:
П‘яны дастану можа й сам,
Але ўсе ж такі і ёй дам.
Зараз зморшчыўся, надуўся
Каб ня ўзнала, што баюся.
Наўскасяк так і гляджу,
Дый у хату ухаджу.
Топнуў у дзьвярох нагой,
Каб ёй паказаць гнеў свой
Відаць яна усьмяхнула
Як на мяне пазірнула.
— Чаго ж, кажа, надуў нос,
Можа хто жаўткі атрос?!