Старонка:Баўтручок (1934).pdf/15

Выкупіць могуць жыды;
Ты-ж знаёмых іх дужа маеш,
Усю ты ім суму складаеш.
Пайдзі… працэнты адрахаваць
І ўжо будзе чым аддаць.
— Ну, ці-ж гэта не зьвярыцца,
Каб узяла яе зямліца.
Няхай як п‘ян можа,
Але цьвяразутаньні — бронь Божа.
Трудна было. Усё-ж дастаў.
Панёс такі і аддаў.
І так добра удалося
Што паўрубля асталося.
Што-ж, думаю, на іх глядзець
Ідзем, Баўтручок, пасядзець.
Можа астаўся які траяк,
А не — дык павераць і так.
Бо я яму ня прызнаўся
Што паўрубелічак астаўся.
Ну дык, кажа, пойдзем з людзямі
Вып‘ем добра, закусім сяляццамі,
Бо-ж датрымалі аж да начы
Усе пісарыкі — панічы.
Выпілі, закусілі
Аб сім аб тым пагаварылі,
Кажу, без канца канца ня нойдзем
Лепш да хаты мо‘ мы пойдзем.
Дарогай я яму прызнаўся
Што даць жонцы прыбіраўся,
Вось, кажа, вяліка бяда,
Каб лезла у вочы брыда.
Толькі раз дай харашэнька
Дык і будзе мягчэнька.
Гэтак і мая бывала,
Пакуль лазьні не дастала.
А цяпер хоць і п‘ян прыдзі
Хоць ты, кажа, прападзі.
— Усё, брат, гэта глупасьць даць,
Ды як жаж трэба тут пачаць.
— Вельмі проста, упіцца: