Старонка:Бацькі і дзеці (1937).pdf/68

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

— Гэта ты ўсё сама нарвала? — спыталася Одзінцова.

— Сама, — адказала Каця.

— А цётка прыдзе к чаю?

— Прыдзе.

Калі Каця гаварыла, яна вельмі міла ўсміхалася, сарамяжна і адкрыта, і глядзела, неяк забаўна-сурова, знізу ўверх. Усё ў ёй было яшчэ молада-зелена: і голас, і пушок на ўсім твары, і ружовыя рукі з белаватымі кружкамі на далонях, і ледзь-ледзь сціснутыя плечы... Яна безупынна чырванела і шпарка перадыхвалася.

Одзінцова звярнулася да Базарава. — Вы з далікатнасці разглядаеце карцінкі, Еўгеній Васільіч, — пачала яна. — Вас гэта не цікавіць. Падсуньцеся лепей да нас і давайце паспрачаемся аб чым-небудзь.

Базараў падышоў. — Аб чым загадаеце-с? — прамовіў ён.

— Аб чым хочаце. Папярэджваю вас, што я страшэнная спрэчніца.

— Вы?

— Я. Вас гэта як быццам здзіўляе. Чаму?

— Таму што, паколькі я магу меркаваць, у вас нораў спакойны і халодны, а для спрэчкі патрэбна захапленне.

— Як гэта вы паспелі мяне ўведаць так хутка? Я, па-першае, нецярплівая і ўпартая, спытайцеся лепш у Каці; а па-другое, я вельмі лёгка захапляюся.

Базараў паглядзеў на Анну Сяргееўну. — Можа быць, вам лепш ведаць. Значыцца, вам хочацца спрачацца, — калі ласка. Я разглядаў віды Саксонскай Швейцарыі ў вашым альбоме, а вы мне заўважылі, што гэта мяне зацікавіць не можа. Вы гэта сказалі таму, што не дапускаеце ва мне мастацкага сэнсу, — але, ва мне сапраўды яго няма; але гэтыя віды маглі мяне зацікавіць з пункту гледжання геалагічнага, з пункту гледжання фармацыі гор, напрыклад.

— Прабачце, як геолаг, вы хутчэй да кнігі звернецеся, да спецыяльнага твору, а не да малюнка.

— Малюнак наглядна дасць уявіць мне тое, што пададзена ў кнізе на цэлых дзесяці старонках.

Анна Сяргееўна памаўчала.

— І так-такі ў вас ні кропелькі мастацкага сэнсу, няма? — прамовіла яна, аблакаціўшыся на стол і гэтым самым рухам наблізіўшы свой твар да Базарава. — Як-жа вы гэта без яго абыходзіцеся?

— А на што ён патрэбен, дазвольце запытацца.

— Ды хоць на тое, каб умець пазнаваць і вывучаць людзей.

Базараў усміхнуўся. — Па-першае, на гэта існуе жыццёвая практыка; а, па-другое, далажу вам, вывучаць паасобных