Старонка:Барвенак (1924).pdf/98

НАД РЭЧКАЙ.

Шэпчуцца ціха асока з чаротам
Над гладзьдзю люстранай вады
І цешацца ласкай пад сонца сьпякотай,
Пазбыўшыся гора, нуды…

А рэчка нясецца, калышуцца хвалі
І срэбнаю пенай ўдалі мігацяць,
Хаваюцца дзесь-та ў прасторныя далі,
На зьмену тым хвалям другія ляцяць.

І гэтак бясконца ідуць чарадою,
Пастроіўшысь стройна ў рады,
Срабрыстыя бляскам, крыштальны красою…
Куды-ж яны рвушца, куды?..

1922 г.