Старонка:Барвенак (1924).pdf/84

СЬВІТАНЬНЕ.

Скрозь туман праглядае сьвітаньне,
Вецер цёплы павеяў з палёў,
Пеўня з далі пачулась сьпяваньне
І гамонка і крык вераб’ёў…

Шпак заліўся у садзе спрасонку,
Ён нястройна пакуль-што пяе,
Але правіцца голас, і звонка
Гымны стане сьпяваць ён свае.

Ўсё чакае усходняга сонца,
Лічыць шчасьцём, каб першым сустрэць,
І магутную песьню бясконца
Пад гарачаю ласкаю пець.