Старонка:Барвенак (1924).pdf/119

АДВЯЧОРКАМ.

Памалу шум сьціхае гарадзкі,
Прысады вуліц у тумане,
Імглой апранены садкі…
Муры стаяць, нібы-та здані.

Хрыпліва крыкнуў дзесь крумкач,
Лятучы ў лес на спачываньне
Ды пеўня сьпеў, нібы-та плач,
Прапеў вячэрняе прашчаньне;

Скрозь засьвяціліся агні,
Як-бы мігалкі з краю мора,
І недзе ў дальняй даліні
Гарніст зайграў вячэрню зору…

1923 г.