klaštary ŭ Mścisłaŭli i Bracławi. A najbolš staraŭsia ab toje, kab duchoŭnyje byli jak naležyć swietłymi i pabožnymi, kab dawali dobry prykład narodu, a barani Bože nia horšyli-by jaho žyćciom niahodnym. Dziela hetaho sklikaŭ što hod dyecezyalnyje synody, wizytawaŭ parachwii, kab paznać kožnaho ksiandza i jaho parachwijanaŭ. Napisaŭ prawiły žyćcia kapłanskaho, złoženyje z 48 punktaŭ, katoryje razasłaŭ padwłasnym duchoŭnym i nakazaŭ da ich stasawacca. Pomniačy słowy Pana Jezusa: „I druhije awiečki maju, katoryje nia jość z hetaj aŭčarni, i henyje patrabuju prywiaści i słuchać buduć hołasu majho, i staniecca adzin Pastyr i adna aŭčarnia“, — światy Jozafat usimi siłami staraŭsia paciahnuć da jednaści kaścielnaj prawasłaŭnych, i wielmi šmat ich nawaročawaŭ, ale za toje inšyje štoraz horš zajedalisia u złości.
U 1620 hadu prawasłaŭny patryarch Jerozolimski Teofan byŭ u Kijewi i wyświanciŭ tam na kožnuju katedru, zajmanuju biskupam unijackim, prawasłaŭnaho archireja. Na połackuju katedru byŭ wyświenčany Mielecij Smotrycki, katory sam nie adwažyŭsia jechać u Połack, ale wysłaŭ tudy dwuch manachoŭ z listami ad siabie; tyje buntawali narod proci Kuncewiča, wydumlajučy na jaho ŭsiakije niabylicy. Jozafat u hety čas byŭ na sejmi ŭ Warsawi, dzie baraniŭ interesy unii. Woś, worahi jaho apawiedali narodu, što Kuncewič pakinuŭ uschodni dy pryniaŭ łacinski abrad i adpraŭlaje Imšu pa łacinie. Ciomny narod, wieručy bredniam niesumlennych manachaŭ, adrakaŭsia ad Jozafata i ad Unii. Dawiedaŭšysia ab
