hetym, św. Jozafat paśpiašyŭ u Połack. Pa darozi byli razstaŭleny złydni, kab pajmać dy zabić Jozafata; adnak Boh uściaroh słuhu swajho. Jon wiarnuŭsia ŭ swaju dyeceziju i, znajšoŭšy jaje bliska ŭsiu zaraženuju adstupnictwam, pačaŭ z usich sił pracawać nad zbaŭleńniem swaich niepasłušnych awieček. Da cerkwaŭ bolšaja pałowa narodu pierestała chadzić, dyk światy biskup chadziŭ ad chaty da chaty, wyšukiwajučy najzaŭziatšych prac ŭnikoŭ, i mudrymi pramowami skłaniaŭ ich da nawarotu. Hetak było ŭ Polacku, Mścisłaŭli, Oršy. U Witebsku wysłancy Smotryckaho zdaleli pieraciahnuć na staranu schyzmy ŭsich rajcaŭ miestowych, katoryje zaraz-že pastanawili adabrać ad unijataŭ usie cerkwy, a ksiandzoŭ ich wyhnać z miesta.
Śmierć i kanonizacija św. Jozafata.
Dawiedaŭšysia ab takich rečach, św. biskup udaŭsia ŭ Witebsk. Adstupniki zaraz-že stali ŭsielak začeplać i dadziewać słuham biskupa i samomu Jozafatu, chočučy, kab jon ucioksia da jakoj-kolečy siły proci napaśnikoŭ, a tahdy by jany zamučyli jaho i apraŭdalisiab, što sam jon byŭ pryčyncam nieparadkaŭ. Ale Jozafat jak sam, tak i słužbie nakazaŭ, kab ani najmienšaj prykraści nie rabić choćby najhoršamu zuchwalcu. Dyk sa dwa tydni prabyŭ Kuncewič u Witebsku i nawat užo niekatoryje stali nawaročywacca da unii, ale druhije, tym horšaj pałajučy złościu, pastanawili kaniečnie zhładzić Jozafata sa świetu i wyznačyli na heta dzień 12 listapada 1623 h. Adzin
