7. Što budzie z nami ŭ kancy žyćcia našaha, kali my tak rana styniem?
Drenna z nami, kali my chočam adpačynku, jak byccam užo byŭ supakoj i biaśpiečnaść, a tym časam niama ŭ nas ani śledu sapraŭdnaje świataści.
Nadta dobra było-b, kali-b my, jak tyja, što horača pačynajuć pracu nad saboj, nanowa prywučalisia da žyćcia prykładnaha; była-b tady nadzieja na budučaje palepšańnie dy na wialikšy postup duchowy.
Raździeł XXIII
1. Chutka prydzie na ciabie tut kaniec, dyk inakš zwažaj ty na siabie.
Siońnia jość čaławiek, a zaŭtra ŭžo niama.
Kali-ž zhinie z wačej, dyk chutka prapadzie z pamiaci.
O, ślapata i ćwiordaść serca čaławiečaha, što hladzić tolki na sučasnaść, a budučaha bačyć nia choča!
Tak treba tabie ŭsio rabić i dumać, byccam ty siańnia mieŭ pamierci.
Kali budzieš mieć spakojnaje sumleńnie, nia budzieš pałochacca śmierci.
Lepš ścierahčysia hrechu, čymsia ŭciakać ad śmierci.
Kali ty siańnia nie hatoŭ, dyk što budzie zaŭtra? Zaŭtrašni dzień niewiadomy i skul wiedaješ, što žyć budzieš zaŭtra!
2. Jakaja nam karyść z daŭhawiečnaha žyćcia, kali my tak mała papraŭlajemsia?
