Lepš čaławieku być niaznanym i staracca ab dušu swaju, čymsia cudy rabić, a zabywacca ab dušy swajej.
Pachwalna zakonniku, kali jon redka wychodzić z domu, kali chawajecca i nia choča, kab jaho niechta bačyŭ.
7. Pa što chočaš bačyć toje, što niahoža mieć tabie? A świet minaje i žadańnie jahonaje. (Jan 1, 2, 17).
Pažadańni cieła chinuć mianie tudy i siudy. Kali adnak hetaja chwilina minie — što-ž astajecca? Ciažar u sumleńni dy raściarušannaść dumki!
Časta wiasioły wychodziš, a sumny waročajeśsia; wiasiołaja hulnia ŭwiečary prywiadzie čorny nastroj naranicy.
Hetkim čynam usiakaja cialesnaja radaść zaŭsiody z wiasiellem uwachodzić, ukancy adnak hryzie i zabiwaje.
što ubačyš dzieści, čaho tutka niama? Woś nieba i ziamla i ŭsie čaściny, z ich zroblena ŭsio, što jość:
8. Što ŭbačyš dzieści, kab toje mahło doŭha pratrywać pad soncam?
Spadziajessia ty nakarmić niekali serca swajo, ale daremna, nikoli hetaha nie dapnieš.
Kali-b ty j pabačyŭ usieńki świet, dyk što-ž heta było-by? marnaja zdań dy tolki!
Padymi wočy da Boha ŭ wyšyniu (Ps. 122, 1), malisia za hrachi swaje dy niadbajłaść.
Kiń marnaści ludziam marnym, a sam ty imknisia da taho, što zahadaŭ tabie Boh.
