Kab usie byli daskanalnymi, dyk što-ž mieli-b my ciarpieć ad ich dziela lubowi Boha?!
4. Ale ciapier adnak tak žadaje Boh, kab wučylisia my: adzin druhomu nieści ciažar (Gal. 6, 2), bo nikoha niama biez zahany, biaz hrechu, nikoha niama, kamu samoha siabie było b dawoli, nikoha niama tak mudraha, kab u wa ŭsim daŭ sabie rady, dyk treba, kab uzajemna my adny adnych ciešyli, znosili, pamahali, wučyli dy napaminali.
Jak wialikuju chto maje cnotu, najlepš možna heta bačyć u praciŭnaściach.
Akazija nia robić čaławieka słabym, a tolki pakazywaje, jaki jon sapraŭdy.
Raździeł XVII
1. Časta treba wučycca pieramahać siabie samoha, kali chočaš žyć zhodna i cichamirna z ludźmi.
Nie małaja heta sprawa žyć u klaštary, abo ŭ duchoŭnaj hramadzie i, nie narakajučy, wierna da śmierci strywać.
Bahasłaŭlony, chto tam dobra žyŭ i ščaśliwa skončyŭ.
Kali chočaš wytrywać, jak treba i ŭdaskanalicca, hladzi na siabie byccam na zhnańnika, što wandruje pa ziamli hetaj.
Kali chočaš žyć zakonnym žyćciom, dyk zračysia swajho rozumu dla Chrystusa.
2. Wopratka zakonnaja dy pastryžeńnic mala warty, bo tolki pieramiena abyčaju i poŭnaje zamorańnie swaich błahich nachiłaŭ robiać sapraŭdnaha zakonnika.
