wymahaje, dobry ŭčynak možna spynić inšym dobrym učynkam, abo zamianić jaho na lepšy.
Bo hetkim sposabam dobraje nie marnujecca, na't robicca lepšym. Wonkawaja rabota biaz lubowi zusim bieskarysnaja: usio, što było-b z lubowi — choćby nadta maleńkaje dy mizernaje, robicca nadta karysnym.
Bo-ž sapraŭdy, Boh zwažaje bolš na dumku taho, chto robić, čymsia na toje, što jon robić.
2. Mnoha robić, chto mnoha lubić. Mnoha robić, chto toje, što robić, dobra robić.
Dobra robić, chto bolš zwažaje na dabro hramadzkaje, čymsia na swaju wolu.
časta toje, što wyhladaje na miłaść, sapraŭdy jość tolki pačućciowaść; bo pryrodny nachił, ułasnaja wola, nadzieja na ŭdziačnaść, dy imkneńnie da wyhady mała kali nas pakidajuć.
3. Chto maje sapraŭdnuju daskanalnuju luboŭ, toj nidzie nia budzie ahladacca na siabie, a tolki budzie latucieć, kab usiudy ździejśniłasia chwała Boha.
Nikomu tak-ža nie zajzdruje, bo nia lubić nijakaje ŭłasnaje radaści; nia ciešycca ŭ samym sabie, latucić ab ščaści ŭ Bohu, jaki wyšej za ŭsialakaje dabro.
Nikomu nia prypiswaje dabra, ale całkom tasuje jaho da Boha, katory jość krynicaj usiakaha dabra i ŭ katorym akančalna ŭsie światyja radasna supakojwajucca.
O, kab ty mieŭ choć iskračku sapraŭdnaje lubowi, dyk lohka pačuŭ-by, što ŭsio ziamnoje tolki marnaść!
