a Jon sapraŭdy pawodle słoŭ św. Paŭła: tak pakiruje pakusaŭ, kab my mahli jaje pakanać (1 Kor. 10, 13).
Dyk spakarajmo dušy našyja pierad mocnaj rukoju Boha (Piotr. 5, 6) ŭ kožnaj trudnaści i pakusie, bo pakornych ducham Jon zbawić.
8. U trudnaściach i pakusach paznajecca čaławiek, naskolki ŭžo jon lepšy; tam takža budzie bolš zasłuhi i pawialičycca cnota.
Ničoha wialikaha, kali niechta pabožny i žarliwy, jak jamu dobra; adnak toj niachaj spadziajecca postupu ŭ daskanalnaści, chto jość ciarpliwym siarod turbotaŭ.
Jość ludzi, što zmahajuć wialikija pakusy, a ŭ štodziennych bywajuć pieramožanymi, kab hetak spakoranyja nikoli za šmat na siabie nie spadziawalisia ŭ wialikich, kali nia zdoleli ničoha ŭ małych.
Raździeł XIV
1. Źwiarni na siabie samoha swaje wočy i ścieražysia sudzić čužyja sprawy.
Sudziačy inšych, susim darma čaławiek trudzicca, časta mylajecca i ciažka hrašyć; sudziačy-ž i razwažajučy ab sabie, zaŭsiody karysna pracuje.
časta ab niečym sudzim pawodle taho, jak padychodzić heta našamu sercu, bo dziakujučy swajmu samalubstwu zhubili my lohka praŭdziwaje sudžeńnie.
