kich Ty hutarak z ludźmi biazbožnymi, a tolki źwiartaješsia da pakornych i prostych.
O, jaki sałodki duch Twoj, Panie, bo kab pakazać łaskawaść swaju synam Twaim, daješ im mahčymaść pasiłkawacca chlebam najsałodšym, jaki ź nieba prychodzić.
Sapraŭdy niama inšaha narodu tak wialikaha, kab bahi jahonyja blizka byli da jaho, jak Ty, naš Boh (Deut 4, 7), što zaŭsiody zjaŭlaješsia swaim wiernym dy daješ siabie za strawu nam dziela zaŭsiodnaje supaciechi dy dziela taho, kab padymać ichnyja sercy ŭ nieba.
3. Bo ci ž jość dzie inšy narod hetki słaŭny, jak narod chryścijanski?
Abo jakoje ž stwareńnie pad niebam bačyć hetulki lubowi, jak duša pabožnaja, da jakoje Boh sam prychodzić, kab karmić jaje światym swaim Ciełam.
O, niawykazanaja łaska! O, dziŭnaja dabrata! O, luboŭ biazkoncaja, akazanaja najbolš čaławiekawi!
Čym, adnak, ja adździakuju Panu za łasku henuju, za hetkuju biaźmiernuju luboŭ?
Nia maju ničoha wialikšaha, što moh by dać dy čym adździakawać — jak tolki achwiarawać serca majo ŭsieńkaje Bohu dy najstulniej ź Im złučycca.
Kali ž užo złučycca daskanalna duša maja z Boham, tady ŭźwiesialicca jana ŭsieńkaja.
Tady skažaš Ty mnie: kali chočaš być sa
