spyniajsia, pakul choć kryšačku, choć kropielku dastanieš henaje zbaŭlennaje łaski.
Ja tabie nieabchodny, a ciabie zusim nie patrabuju.
Hety ž nia ty prychodziš aświacić mianie, a Ja, kab aświacić dy lepšym ciabie zrabić.
Ty prychodziš, kab ad Mianie aświacicca dy złučycca sa Mnoju, kab dastać nowuju łasku dy z nowaju achwotaju pačać spraŭlacca.
Nie pakidaj tady ž henaje łaski, a padhataŭlaj z najwialikšaju zwažnaściu serca swajo, kab pryniać najmilejšaha swajho.
4. Treba, adnak, kab nia tolki pierad Komunijaj raspalwaŭ ty ŭ sabie ahoń pabožnaje zachoplenaści, ale kab adnolkawa strywaŭ ty ŭ joj i pryniaŭšy ŭžo Najśw. Sakrament. Nia mienšaja patrebnaja pilnaść astacca pabožnym pa Komunii, jak padhataŭlajučysia da jaje.
Bo čujnaść nad saboj pa Komunii — samaje lepšaje padhataŭleńnie, kab štoraz wialikšaju łaskaju karystacca.
Najbolš praz toje ludzi robiacca niazdatnymi prymać Najśw. Sakrament, što nadta chutka i achwotna kidajucca da wonkawych radaściaŭ.
Ścieražysia hutarliwaści, začynisia sam u sabie dy wiesialisia z Boha swajho, bo maješ taho, kaho nia zdoleje zabrać u ciabie na’t i ŭsieńki świet.
Ja toj, katoramu ŭsiaho siabie addać ty pawinien, dy kab užo nie ŭ sabie, a ŭwa Mnie žyŭ ty biaz nijakich kłopataŭ.
