hrachi swaje; maje kryž za saboj, kab, spačywajučy, płakaŭ za čužyja hrachi, dy kab wiedaŭ, što staić jon pamiž Boham i ludźmi hrešnymi.
I niachaj nie astywaje ŭ achwiarawańni i malitwie, kab praz pastajannuju swaju starannaść i žarliwaść staŭsia hodnym wyprasić łasku i miłasernaść dla siabie i dla druhich.
Kali duchaŭnik adpraŭlaje Imšu światuju, Bohu tady čeść addaje, aniołaŭ ciešyć, Kaścioł buduje, žywym pamahaje, za supakoj pamioršych jon molicca, a sam robicca ŭčaśnikam usiakaha dabra.
Raździeł VI
1. Kali padumaju ab Twajej wialikaści, Panie, dy swajej mizernaści — až zadryžu dy zasaromlusia sam u sabie.
Bo ž kali nie prystuplu — žyćcio kidaju, a kali drenna prymu — nadta abražu Ciabie.
Dyk što ž rabić, Boža moj, pamahalnik moj dy rada maja pry ŭsieńkich turbotach?
2. Ty nawučy mianie prostaha šlachu, pakažy mnie jakoje maleńkaje ćwičeńnie, dziakujučy jakomu ja, jak treba, padhatowiŭsia b da św. Komunii.
Bo ž nadta karysna wiedać, jak pabožna dy z pašanaju padhatawać serca swajo, kab pryniać dobra Sakramant Twoj, abo tak ža adpraŭlać hetkuju wialikuju Božuju achwiaru.
