Zwažaj na siabie i pomni, jakaja słužba tabie daručana praz toje, što biskup uzłažyŭ na ciabie ruki swaje.
Woś duchaŭnikom užo ty, wyświacili ciabie, kab adpraŭlaŭ ty achwiaru; hladzi ž ciapier, kab wierna i z pabožnaściu, u naležnuju paru, adpraŭlajučy Imšu św., biaz zakidaŭ nijakich stanawiŭsia pierad Boham.
Nie zrabiŭ ty sabie palohki, a naadwarot — jašče stulniej ty źwiazany karnaściaj i jašče bolš treba hladzieć tabie daskanalnaści dy świataści ŭ žyćci.
Usieńkija cnoty treba kab byli ŭ duchaŭnika, i sam jon pawinien być prykładam dobraha žyćcia dla inšych.
Jamu treba trymacca inakš, čymsia ŭsim inšym ludziam, jamu zahladacca treba na aniołaŭ na niebie abo ŭžo daskanalnych ludziej na ziamli.
3. Duchaŭnik, prybrany ŭ światyja wopratki, zastupaje Chrystusa, kab pakorna i pabožna malicca da Boha za siabie i ŭsieńki narod.
Nosić jon pierad saboju i za saboju znak kryža światoha, kab zaŭsiody pamiatawać na muki Chrystusa. Pierad saboju, na arnacie, maje jon kryž, kab pilna ŭwažaŭ na ślady Chrystusa dy iści pa ich staraŭsia.
Na plačoch nosić jon kryž, kab usieńkija turboty, jakija jany nia byli b dy skul jany nia byli b, achwotna trywaŭ dziela Boha.
Maje kryž pierad saboju, kab žaleŭ za
