Ci ž paśmieju ja prystupicca, kali ničoha dobraha nia baču ŭ sabie, što mahło b mianie aśmielić?
Ci ž paśmieju ŭpuścić Ciabie ŭ chatu swaju ja, jaki hetak časta abražaŭ najłaskawiejšy Twoj Woblik?
Anioły i Archanioły padajuć pierad Taboju, pałochajucca Ciabie światyja dy sprawiadliwyja, a Ty kažaš: Chadzicie ŭsie da mianie.
Kali b nia sam Ty, Panie, heta kazaŭ, chto ž daŭ by wieru?
A kali b nia sam Ty prykazwaŭ — chto ž paśmieŭ by prystupicca?
4. Woś Noe — čaławiek sprawiadliwy, ładziačy arku swaju — sto hadoŭ pracawaŭ, kab wyratawacca mała z kim ź ludziej, a ja, jakim čynam zdoleŭ padhatawacca za adnu tolki hadzinu, kab pryniać jak treba Twarca świetu?
Majsiej, wialiki Twoj słuha dy admysłowa ŭlubiony, z drewa, jakoje nikoli nie parachnieje, zrabiŭ Arku i samym čystym zołatam abkłaŭ jaje ŭ siaredzinie, kab pakłaści tam tablicy Zakonu Twajho, a ja, što niekali na parašok raściarušusia, paśmieju hetak lohka da Ciabie, daŭcy zakonaŭ i žyćcia, prystupicca?
Salamon, najmudrejšy z usich karaloŭ izraelskich, cieraz siem hadoŭ stawiŭ światyniu cudoŭnuju Tabie, na čeść Imieńnia Twajho.
A wosiem dzion światkawaŭ uračystaść paświačeńnia jaje; tysiaču achwiaraŭ, kab wy-
