sia treba ŭsialakaha błahaćcia dy ŭciakać ad hrachoŭ.
Cieła ž majo słuchajecca zakonu hrechu, tamu i bolš ja pasłuchmiany pačućciowaści, čymsia rozumu.
Dziela hetaha choć achwotu da dobraha ja maju, nia zdoleju, adnak, jaho ździejśnić (Ryml 7, 18).
Dziela hetaha časta maju ja dobryja namiery, a tamu, adnak, što łaski Twajej nie chapaje padmahčy niadužaść maju, pry maleńkaj supraciŭnaści ŭpadaju i nazad adstupaju.
Dziela hetaha traplajecca, što baču ja šlach daskanalnaści dy na’t dawoli jasna baču, što mnie rabić treba, adnak pad ciažaram ułasnaje papsawanaści — padniacca da daskanalnaści nijak nie mahu.
4. O, jak nadta patrebna mnie łaska Twaja, Panie, kab pačać niešta dobraje, kab pastupać u dobrym štoraz dalej dy wytrymać hetak da kančatku
Bo biez jaje ničoha nie patraplu zrabić, a ŭsio zdoleju z Taboju, z dapamohaju łaski Twajej.
O, sapraŭdy niabiesnaja łaska, biez jakoj niamašaka nijakaj ułasnaj zasłuhi, biez jakoj ničohaść usie dary pryrody!
Mastactwa, bahaćcie, charastwo, mahutnaść, rozum, krasamoŭnaść — usio heta ničohaść pierad Taboju, Panie, kali łaski nie chapaje.
Bo dary pryrody supolnyja dobrym i bła-
