na toje, jakoha chto rodu abo jakoha miesca, a hladzić tolki, chto maje cnotu wialikšuju.
Spahadaje bolš biednamu, čymsia bahaču, bolš niawinnamu, čymsia mahutnamu, bolš ščyramu, čymsia krywadušnamu.
Dobrych zaachwočwaje zaŭsiody, kab imknulisia jašče da lepšaha dy kab cnotami swaimi naśledawali Syna Božaha.
Pryroda chutka narakaje na niastačy dy biedy.
Łaska ciarpliwa trywaje ŭsieńkija niastačy.
7. Pryroda tolki ab sabie dumaje, dziela siabie tolki zmahajecca, hornie ŭsio da siabie.
A łaska ŭsio datasoŭwaje da Boha, jaki ŭsiaho jość pačatkam; łaska sabie ničoha dobraha nie prypiswaje dy nie spadziajecca na siabie samapeŭna; nie spračajecca z inšymi, swaje dumki nia ličyć wažniejšymi za inšych, ale ŭ kožnaj swajej dumcy i razumieńni miarkujecca pawodle wiečnaje mudraści dy Božaha sudu.
Pryroda choča wiedać usie tajomnaści i čuć ab usich nawinach, choča, kab jaje ŭsiudy bačyli i kab čym najbolš daznać zmysłami, choča, kab być pryznanaj i kab usio rabić dziela swajej sławy i značeńnia.
A łaska nie haniajecca za nawinami i za cikawaściami, bo ŭsio heta płod staroj papsawanaści, bo ničoha nowaha i trywałkaha niama na ziamli.
Wučyć jana jašče strymliwać pačućci, ścierahčysia marnaje samapeŭnaści i pakor-
