maleńkim dy dumaje, što lepš dawać, čymsia brać (Ap. Dz 20, 35) ad kaho.
Pryroda maje nachił da stwareńniaŭ i ŭłasnaha cieła, da marnaściaŭ dy pustych razrywaŭ.
A łaska padymajecca da Boha i da cnotaŭ, zrakajecca zusim stwareńniaŭ, uciakaje ad świetu, nienawidzić pažadańniaŭ cieła, spyńwaje lišnija hulni i saromicca na świet pakazwacca.
Pryroda achwotna ahladajecca na wonkawyja paciechi, dzie bačyć spadobu pačućciam.
A łaska tolki ŭ Bohu adnym šukaje palohki i bačyć radaść u dabry Najwyšejšym i wialikšym za ŭsio widomaje.
5. Pryroda ŭsio robić dziela ŭłasnaje karyści i wyhody, nia choča ničoha rabić darma, a kali što dobraje i zrobić — dyk zaŭsiody spadziajecca za heta niečaha roŭnaha abo lepšaha, spadziajecca pachwały ci asabistaj uwahi i zaŭsiody žadaje, kab mnoha hawaryli ab jaje padziejach i darach.
Łaska ž nie ahladajecca zusim na dačasnaje, nia choča inšaje naharody, jak tolki Boha samoha; i ŭsiaho stolki hladzić na dačasnaje, skolki treba, kab pamahło jano dziela zdabyćcia spraŭ wiečnych.
6. Pryroda wiesialicca z šmatlikich pryjacielaŭ i blizkich, pyšnicca znatnym miescam dy šlachotnym rodam, padlizwajecca da mahutnych, prymilajecca da bahatych, chwalić takich, jak sama.
A łaska lubić na’t worahaŭ dy nia pyšnicca wialikim likam pryjacielaŭ; nie hladzić
