wotna karyści hladzić sabie takža i ad inšych.
Łaska ž miarkuje nie ab tym, što jej karysnaje dy spahadnaje, a bolš zwažaje na toje, što karysna inšym.
Pryroda achwotna prymaje pašanu i čeść.
A łaska wierna addaje ŭsieńki honar dy sławu Bohu.
3. Pryroda pałochajecca soramu dy pahardy. Łaska wiesialicca, cierpiačy ździek dziela Imia Jezusa (Ap. Dz 5, 41).
Pryroda lubić hultajstwa i adpačynak cieła.
Łaska nia moža astawacca biazdziejnaju i nadta lubić pracu.
Pryroda hladzić tolki cikaŭnaha dy pryhožaha, a brydzicca zwyčajnym i skromnym.
Łaska lubić usio prostaje i ŭbohaje, nia pałochajecca jana šorstkaha i prykraha, lichoju wopratkaju adziecca hatowa.
Pryroda ahladajecca na dačasnaje, ciešycca karyściu ziamnoju, sumuje, kali zhubić niešta z majomaści, dy złuje na samaje niaznačnaje słowa abrazy.
A łaska zwažaje tolki na wiečnaje, nia imkniecca da dačasnaha, nie škadujecca, kali što i zhubić, dy nia złuje na samyja drennyja słowy, bo skarb swoj i ra! daść u niebie złažyła, dzie ničahusieńka nie prapadaje.
4. Pryroda skupaja i achwatniej biare, čymsia daje, i lubić ułasnaje dy asabistaje.
A łaska miłasernaja, jana na inšych pradusim zwažaje, sama zdawolwajecca samym
