Tam miesca ŭciokaŭ pierad woblikam hniewu woraha.
Tam spraŭlajecca i abmywajecca ŭsio toje, što splamiŭ i papsawaŭ naš hrech.
Łaska Božaja nia zychodzić na tych, katorym da ŭspadoby rečy ziemskija
1. Synie, wialikaja cana łaski majej i nia hodzicca jana z pabočnymi sprawami dy z paciechami ziamnymi.
I tamu adkinuć treba ŭsie zapyny łaski, kali chočaš karystacca jaje prysutnaściu.
Šukaj zacišnaha kutočka, niachaj budzie tabie miłaju samota, nia šukaj z nikim hutarak, a chutčej da Boha pabožna malisia, kab daŭ Jon tabie pakutnaje serca dy čystaje sumleńnie.
Niachaj świet budzie tabie ničym, a słužba Bohu niachaj budzie tabie sprawaj najwažniejšaj.
Bo niemahčyma adnačasna mnie słužyć i mieć spadobu ŭ rečach chutkaminajučych.
Ad znajomych i miłych sercu dy ad usiakaha kłopatu ab dačasnaści niachaj budzie duch twoj wolny.
Bahasłaŭleny Apostał Piotra kaža, što wiernym słuham Chrystusa trymacca treba na świecie, jak wandroŭnikam i pilihrymam.
2. O, z jakoju ž wieraju ŭmirać budzie toj, kaho świet ničym nia wiaža!
Niadužy rozum, adnak, nia ŭciamić, jak možna mieć serca, tak adździelenaje ad usiaho,
