ciabie dy pieraścierahaŭ ab tym, što robicca na ziamli.
Ty wiedaješ, što karysna dziela postupu majho i skolki pamahajuć turboty, kab ačyścić iržu zahanaŭ maich.
Dyk pastupaj sa mnoj pawodle taho, jak žadajecca tabie, dy nia kidaj mianie dziela hrešnaha žyćcia majho, jakoha nichto lepš, nichto jaśniej nia bačyć za ciabie.
7. Daj mnie, Panie, wiedać toje, što treba, lubić toje, što treba, toje chwalić, što tabie najbolš uspadobu, daražycca tym, što doraha pierad taboju, pahardžać usim, čym brydziacca wočy twaje.
Nie dazwol mnie, kab sudziŭ ja pawodle taho, što bačać wočy maje, ani pawodle taho, što čujuć wušy maje (Iz 11, 3), ale dapamažy, kab u sudzie swaim patrapiŭ ja najści roźnicu pamiž rečami duchowymi i widomymi dy kab zaŭsiody imknuŭsia šukać woli twajej i taho, što tabie ŭspadobu.
8. Mylajuć časta ludziej u sudžeńni ichnija pačućci, abmanwajucca i tyja, što świet lubiać, bo tolki widomym jany zachopliwajucca.
Ci ž čaławiek užo lepšy tamu, što inšy pachwalić jaho bolš, čymsia jon zasłužyŭ?
Ašukaniec ašukanca, marny marnaha, ślapy ślapoha, niadužy niadužaha abmanwaje, chwalačy jaho dy jašče i panižaje jaho chwalboju swajeju.
Bo ž jaki chto jość pierad taboju, Hospadzie, takim budzie sapraŭdy i ničym bolej — kaža pakorny św. Francišak.
