I tady šukać budzie Jeruzalem z świečkami (Sofonij 1, 12), i buduć jaŭnymi sprawy, schawanyja ŭ ciemry (1 Kor 4, 5), i zmoŭknuć zakidy jazykoŭ ludzkich.
3. Ja toj, jaki ŭ wadnu chwilinu padymaju pakornaha rozum tak, što šmat bolš jon ściamić wiečnaje praŭdy, čymsia chto inšy pa dziesiacioch hadoch nawuki ŭ škołach.
Ja wuču biaz homanu słoŭ, biaz zabłytanaści ŭ dumkach, biaz pychi, biaz kałatni ŭ dokazach.
Ja toj, jaki wuču pahardžać usim ziamnym, nie zwažać na dačasnaje, a hladzieć wiečnaha, da jaho imknucca; honaraŭ staranicca, źniawahi ciarpieć, spadziawacca tolki na Mianie, ničoha nie žadać apryč Mianie i bolš za ŭsio Mianie lubić.
4. Bo ž šmat chto z tych, što palubiŭ Mianie ščyra, nawučyŭsia Božych spraŭ i hawaryŭ cudoŭnyja rečy.
Karyśniej zračysia ŭsiaho, čymsia daśledžwać rečy daścipnyja.
Ale adnym kažu Ja ahulna tolki, a druhim adumysna; adnym miła abjaŭlajusia znakami i wobrazami, a druhim znoŭ u wialikim światle akazwaju swaje tajnicy.
Hołas św. Knihaŭ adzin dla ŭsich, nia ŭsich, adnak, jon adnolkawa wučyć: bo Ja sam wuču praŭdu ŭnutrana, serca naskroź prahladaju, dumki ŭsie spaznaju, pabudžaju da čynaŭ i nadzialaju kožnaha pawodle sprawiadliwaści majej.
