2. Inšyja i zrakucca siabie, ale nia zusim, i tamu, što jany nie całkam na Boha spadziajucca — sami starajucca zabieśpiečyć siabie.
Inšyja zrazu całkam addajuć Mnie ŭsio, kali adnak potym nadychodzić spakusa, waročajucca da swajho i tamu zusim nie pastupajuć u cnotach.
Ani tyja, ani hetyja nie dastupajucca swabody čystaha serca, ani blizka žadanaje łaski Maje, pakul nie zrakucca całkam siabie samych dy štodnia nie achwiarujuć siabie, bo biaz hetaha niemahčyma ani sa Mnoj źjadnacca, ani ŭ hetym zbaŭlenym źjadnańni wytrywać.
3. Kazaŭ Ja tabie ŭžo hetulki razoŭ, a ciapier iznoŭ kažu: pakiń sam siabie, zračysia siabie — dyk budzieš karystacca wialikim unutranym supakojem.
Daj usio za ŭsio: ničoha nia šukaj i ničoha nie ŭpaminajsia; trywaj pry Mnie nia chistajučysia, dyk budzieš mieć Mianie.
Budzieš swabodny ŭ sercy, i ciemra nie prahłynie ciabie.
Da hetaha imknisia, dziela hetaha malisia i hetaha žadaj, kab ad usiaho ŭłasnaha zmoh aswabadzicca dy nahi ŭśled za nahim Jezusam iści, kab zmoh dziela siabie ŭmierci, a dziela Mianie žyć wiečna.
Tady źhinuć usie marnyja zdańni, błahija kłopaty dy lišnija starańni.
Tady pakinie ciabie społach niepamiarkoŭny dy prymre hrešnaja miłaść.
