Adnak čaławiek sapraŭdy mudry dy ŭćwierdžany ŭ dusie — wyšejšy za ŭsio heta; jon zusim nie hladzić na toje, što jamu zdajecca, abo z jakoha boku wieje wiecier źmiennaści, ale ŭsimi siłami rozumu namahajecca jon da naležnaje i žadanaje mety.
Bo ž tolki tady strywaješ adnolkawym i biaz nijakich pieramienaŭ, kali wokam ščyraha namieru hladzieć budzieš zaŭsiody na mianie siarod usich mahčymych abstawinaŭ.
2. Čym čyściejšaje budzie woka dumki čaławieka, tym ćwiardziej i śmialej abminie jon roznyja bury žyćciowyja.
Adnak šmat u kaho henaje woka čystaje dumki skałamučwajecca, bo prahawita zwaročwajecca da ŭsiaho, što manić jaho nawokał.
Bo mała kali trapicca čaławiek biaz plamy samalubstwa.
Hetak kaliś Judei pryšli ŭ Betaniju da Marty i Maryi: nia tolki dziela Jezusa, ale kab uskrešanaha Łazara pahladzieć (Jan 12, 9).
Woś ža treba apratać woka dumki swajej, kab było prostym i ščyrym dy kab praz usie stwareńni Mianie zaŭsiody bačyła.
Chto sapraŭdy lubić Boha, toj lubić jaho nad usio i ŭwa ŭsim
1. Woś Boh moj i ŭsio majo. Čaho ž bolš jašče chacieć dy ab jakim ščaści latucieć?
O, sałodkaje i miłaje słowa! Adnak tolki
