Jašče šmat čaho treba tabie zračysia, i pakul ty ŭsiaho nia kinieš zusim dziela Mianie — nia ździejśniš taho, čaho tabie chočacca.
Ja tabie radziŭ by kupić u Mianie zołata, ahniom sprabawanaha, kab ty zbahacieŭ, heta značyć — mudraści niabiesnaje, jakaja topča ŭsio nizkaje.
Za henuju niabiesnuju mudraść addaj usiu ziamnuju i ŭsio toje, što ŭspadobu tabie dy ludziam.
4. Kažu tabie, zamiest taho, što ŭ wačoch świetu wialikaje i šmatcennaje, zdabywaj toje, što pawodle jaho lichoje dy maławartaje.
Bo ž nadta marnaj, małoj i badaj usimi zabytaj zdajecca ludziam niabiesnaja mudraść, što nia pyšajecca, nia šukaje sławy na ziamli, jakuju mnohija chwalać wusnami, ale žyćciom daloka minajucca z jeju, adnak ža heta taja šmatcennaja perła, jakaja schawana ad mnohich.
Ab źmiennaści serca i ab tym, što dumkaju da Boha treba zwaročwacca, jak da adzinaj mety našaj
Synie, nia wier ty pačućciam swaim; jany siańnia adny, a zaŭtra druhija.
Pakul žywieš, choć by i nie chacieŭ, a niastałym budzieš: to wiasioły, to sumny, to spakojny, to strywožany, to pabožny, to nie pabožny, to pilny, to niadbajny, to pawažny, to lohkadumny.
