Ab samazračeńni i admowie ŭsiakamu pažadańniu
1. Synie, nia budzieš mieć sapraŭdnaje swabody, kali nie zračešsia siabie.
U ciažkich putach chodziać tyja, što nia mohuć razwitacca z prywatnaju ŭłasnaściu dy lubiać samych siabie, a takža prahawityja, cikaŭnyja, niespakojnyja i tyja, katoryja haniajucca za wyhodami, a nia šukajuć Jezusa Chrysta dy časta latuciać i honiacca za tym, što trywać nia budzie.
Bo ž usio, što nia z Boha — prapadzie.
Pamiataj zaŭsiody na karotkaje, ale poŭnaje źmiestu słowa: kiń usio i najdzieš usio; kiń pažadańnie, a najdzieš supakoj.
Razwažaj dobra henaje słowa, a kali zrobiš hetak — usio ściamiš i zrazumieješ.
2. Panie, heta praca nie adnaho dnia i nie zabaŭka heta dziaciej, ale ŭ hetym karotkim skazie kryjecca ŭsia daskanałaść zakońnikaŭ.
3. Synie, nia treba pałochacca dy adwaročwacca hetak chutka, čujučy ab šlachu daskanałych, ale jašče bolš treba imknucca da wyšejšaha, a prynamsi chacieć hetaha ŭsim swaim žadańniem.
O, kali b hetak z taboju było, dy kali b staŭ ty takim, što samoha siabie ŭžo nie kachaŭ by, nia mieŭ by woli inšaje aprača majej dy taho, kaho za ajca Ja tabie daŭ! Tady nadta ty byŭ by mnie miłym i ŭsio twajo žyćcio było b radaściu dy wiasiellem.
