dabrata Twaja, kali mianie tak spakornaha padniać dy aswabadzić zachočaš.
Chaj Tabie spadabajecca aswabadzić mianie, bo što ž ja biedny pačnu i dzie apynusia biez Ciabie?
Daj ciarpliwaść, Hospadzie, jašče na hety raz; pamažy mnie, o Boža moj, i nie spałochajusia, kali na’t i wielmi ciažka mnie budzie.
2. A ciapier, siarod usiaho hetaha, što skažu ja? Hospadzie, niachaj budzie wola Twaja. Ja sapraŭdy zasłužyŭ na turboty i na ŭcisk.
I tamu treba napeŭna, kab ja ich strywaŭ, dy kab tolki ciarpliwa, pakul bura nia minie dy znoŭ nia budzie lepš!
Bo moža ŭsiemahutnaja ruka Twaja i hetuju spakusu adchilić ad mianie dy pamienšyć siłu jaje, kab nia ŭpaŭ ja pad jaje ciažaram; bo ž časta hetak i raniej mnie Ty rabiŭ, o Boža moj, miłasernaść maja!
I admiena heta čym trudniejšaja dla mianie, tym lahčejšaja jana dla Ciabie, bo jana jość čynam Prawicy Najwyšejšaha (Ps 76, 11).
Treba prasić pomačy ŭ Boha i ždać z wieraju pawarotu łaski
1. Synie, Ja Boh, što padtrymliwaje ŭ dni turbotaŭ (Nah. 1, 7).
Prychodź da mianie, kali tabie budzie niadobra.
