Najbolš addalaje niabieskuju paciechu toje, što zanadta pozna zwaročwaješsia da malitwy.
Bo piarwiej, čym začnieš prasić Mianie, šukaješ roznaj paciechi i palohki ŭ rečach wonkawych.
Dziela taho ŭsio heta mała tabie pamahaje, pakul nie pierakanaješsia, što ja jość toj, katory wybaŭlaje majučych uwa Mnie nadzieju (Ps 16, 7), i što aproč mianie niama ani naležnaj pomačy, ani karysnaj rady, ani trywałych lekaŭ.
Ale paśla bury, pryšoŭšy da prytomnaści, uzmahaj swaje siły ŭ jasnaści majho miłaserdzia, bo blizka ja znachodžusia, kab usio ŭznoŭ naprawić nia tolki tak, jak było, ale jašče lepš i ščadrej.
2. Ci ž dla Mianie jość što trudnaje, abo ci ž Ja taki, jak toj, što pryrakaje i nie spaŭniaje?
Dzie ž wiera twaja? Budź stałym i wytrywałym.
Budź ciarpliwym i mužnym; paciecha pryjdzie ŭ swaim časie.
Čakaj Mianie, čakaj: pryjdu i azdaraŭlu ciabie (Mat. 8, 7).
Toje, što ciabie tak muča, jość tolki spakusaj, a toje, što ciabie tak trywoža, jość tolki pustym stracham.
Našto maješ turbawacca tym, što trapicca z taboju ŭ budučynie? Chiba na toje, kab pawialičwać sumawańni swaje za sumawańnia-
