li i hetak šmat prabawanyja byli na roznyja sposaby.
Dyk treba tabie hladzieć bolš na toje, što ciarpieli inšyja, kab lahčej strywać swaje boli maleńkija.
I kali tabie nie zdaducca jany nadta maleńkimi, uwažaj — ci heta nie dziela twajej nieciarpliwaści.
Adnak ci małyja, ci wialikija jany buduć — hladzi, kab strywaŭ ich ciarpliwa.
2. Čym lepš padhatuješsia da ciarpieńnia, tym razumniej budzieš dziejać i tym bolšaja budzie twaja zasłuha: lahčej na’t budzie trywać, kali mužnym budzieš.
Nie kažy: nie mahu strywać ja hetaha ad takoha čaławieka dyj nia treba mnie trywać takich rečaŭ; wialikuju kryŭdu jon mnie robić dy stawić taki zakid, ab jakim nikoli ja nia dumaŭ, ale ad inšaha ja achwotna strywaŭ by i to stolki, kolki pawodle mianie treba było b.
Nierazumnaja takaja dumka, jakaja zusim nie zwažaje na cnotu ciarpliwaści, nie hladzić na taho, chto kaliś ukaranuje ciarpliwaść našuju, a tolki zahladajecca na čaławieka, što kryŭdu zrabiŭ, dy na kryŭdy henyja.
3. Nia budzie toj sapraŭdy ciarpliwym, chto ciarpieć choča stolki, kolki ŭwažaje patrebnym, dy ad taho, ad kaho jamu chočacca.
A sapraŭdy ciarpliwy nie hladzić na toje, ad kaho jamu dawiałosia ciarpieć — ci ad staršaha, ci ad roŭnaha sabie, ci ad nižšaha
