ciomnym, niewiadomym, kali tak mała chto dumaŭ šukać niabiesnaha waładarstwa.
A i tyja nawat, što tady sprawiadliwa žyli i mieli być zbaŭlenyja — pierad mukaju Twajeju dy wykupam śmierciaju światoju — nie mahli ŭwajści ŭ waładarstwa niabiesnaje.
3. O, jak mnie treba dziakawać, što zachacieŭ pakazać Ty mnie dy ŭsim wiernym šlach praŭdziwy i dobry da wiečnaha Twajho waładarstwa!
Bo šlach naš — žyćcio Twajo, i światoju ciarpliwaściu idziom my da Ciabie, da apošniaj mety našaj.
Kali b Ty nia byŭ pierad nami dy nie nawučyŭ nas — chto ž imknuŭsia b iści za Taboju?
O, skolki ludziej astałosia b daloka, kali b nia bačyli jany Twaich prykładaŭ!
Woś i ciapier my styniem, čuŭšy stolki cudaŭ i nawukaŭ Twaich: a što ž było b, kab nia było henaha światła jści za taboju?
Jak trywać kryŭdy i jakija znaki sapraŭdnaje ciarpliwaści
1. Što-ž heta takoje, ab čym haworyš, synie? Pakiń skaržycca zwažajučy na muku Maju i światych.
Jašče nie zmahaŭsia ty až da krywi (Žyd. 12, 4).
Małoje susim, što ty cierpiš, kali paraŭniać z tymi, što tak šmat ciarpieli, što tak šmat byli spakušanyja, tak šmat biady strywa-
