4. Daj mnie pamierci dla ŭsiaho, što jość na świecie, i lubić dziela Ciabie być pahardžanym dy nikomu niawiedamym na świecie.
Daj mnie nad usimi žadańniami supačyć u Tabie i serca majo ŭ Tabie ŭspakoić.
Ty praŭdziwy supakoj serca,Ty adziny adpačynak; usio, aprača Ciabie, — ciažar i niesupakoj.
U hetym supakoi, heta jość u Tabie, jak adzinaje najwyšejšaje i wiečnaje dabro — niachaj zasnu ja i adpačnu (Ps 4, 10). Amen.
Sapraŭdnaje paciechi treba šukać tolki ŭ Boha
1. Usiaho, čaho moh by pažadać ci ab čym latucieć dziela paciechi — nia tutaka ždu, a ŭ budučyni.
Kali b ja mieŭ adzin dziela siabie ŭsie paciechi świetu dy kab karystaŭsia ŭsianiutkimi roskašami — napeŭna, nia trywała b heta doŭha.
I tamu nia zdoleješ, duša maja, ani całkam naciešycca, ani daskanalna adpačyć, jak tolki ŭ Bohu, jaki paciašaje ŭbohich i pakornych da Siabie hornie.
Pačakaj kryšku, duša maja, pačakaj, pakul nia spoŭnicca pryračeńnie Božaje, i budzieš tady mieć poŭna ŭsiakaha dabra ŭ niebie.
Kali ž zašmat zachapiŭsia dabrom minajučym, zhubiš wiečnaje i niabiesnaje.
Karystajsia dačasnymi rečami, ale imknisia zaŭsiody da wiečnych.
