Старонка:Čyžyk Biełaruski (1912).pdf/40

NA KUPALLE.

(sonet hety paświačaju Janku Kupale).

Jak ranak zahlanie s pad letniaje nočy,
Dy soniejko zhonie ŭsie sumnyje chmary,
Pajdu ja dziwicca u pole na čary,
Rasoju abmyju zapłakany wočy…

Pajdu ja u wiosku pod šeryje chaty,
Ŭwajdu sabie cicha pad mchowyje strechi
I budu źbiraci dziawočyje śmiechi,
I budu wiasioły, i rad, i bahaty!

Tahdy — ŭsich dzieŭčatak posłuchaŭšy dumak,
La zboža, la kwietak, pakrytych rasoju,
Pajdu ja da lesu zialonaj miažoju;

Pad hołaŭ złažyŭšy darožny moj kłunak,
Na moch pad chwainu ja tam pałažusia,
I cicha za kraj swoj tahdy pamalusia!…

27/VI 1907 Warsawa.