Старонка:Čyžyk Biełaruski (1912).pdf/41

„Našaj Niwie“.

Da sonca, da walnaho wieka
Idzie Biełaruś maŭčaliwa!
Toj ściežkaj žyćcia čeławieka
Wiadzi jaje, „Našaja Niwa“!

Ciabie sparadziła niawola
I ciemień tumannaja braćciaŭ,
I žalby, i ślozy, što dola
Z nas wiek nie kidała smaktaci.

S krywawaho potu ad płuha
Ty wyjšła zwać k świetu, k swabodzie,
I ŭžo nie zništožyć ŭjuha
Taho, što s twajho siewu ŭschodzie!

Z nieščasnaje našaje doli
Zrywaj że, pyrnik ty asot!
Jak soniejko jasna na poli
Świaci u naš biedny narod!