Kaliś dačekaju sabie ja dzielanki:
Kusoček dzierna ad mahilnaj palanki
Tam nowuju chatku sabie pabuduju
I ŭ joj ŭžo spakojna na wiek zanačuju!…
Choć budzie zaciesna dzielanačka taja, —
Za toje tam dola nie hlanie lichaja…
U chatcy tej ciesnaj uwieś ja zaniknu,
U chatcy tej cichaj ciarpieć ja adwyknu;
Klaćboj nie zajenčać chałodnyje hrudzi,
Żal-smoŭž biezprzytulny smaktać ich nia budzie…
Tak soładka ŭ chatcy zabyty spačynu,
Zaniknu, jak son, ad ludzkoha ŭspaminu…
|