Usio pierachodzić, — ŭ dali zanikaje — Małankaj mihnie, prabiažyć… Adno tolki hore nijak nie minaje, Adwiečna na doli lażyć.
Adwiečnaja kryŭda nad nami panuje, Duša bieznadziejna balić; Žal siłu i hart naš niaŭpynna marnuje, I ŭ sercy smałoju haryć.
