Старонка:Čyžyk Biełaruski (1912).pdf/27

∗
∗          ∗

Kali ka mnie śmierć nabrydzie,
Spakojna ŭsim skažu: „praščaj!…“
I z joj pajdu ŭ toj świetły kraj —
Hdzie sonca ŭschod, dzień jasny hdzie.

U świetłu dal, u wyż, da zor
Pajdu, a cieła kinu tut,
Kab Ducham znoŭ ŭ swoj rodnyj kut
Pryjści — da niŭ, lasoŭ i hor!…

„Praščaj usio, što ja paznaŭ,
„Što sercu lubym tak było, —
„Usio, što chutka tak prajšło,
„Usio, što ciažka pražywaŭ!…“