Nia dziwa, što čaławiek Boha ściamić nia moža, kali toj-ža čaławiek i sam siabie słaba znaje, choć užo tysiačy hadoŭ i ŭ miljonach adzinak žywie na ziamli. Pawiažam našy dumki ab čaławieku dziela jasnaści ŭ 3 snapki:
| I. | ab čaławieku — adzincy, |
| II. | ab čaławieku — siamji, |
| III. | ab čaławieku — hramadzie. |
I. Čaławiek—adzinka.
1. Pryroda čaławieka. Kožny adrazu zrazumieje, što nam tut nia jdzie ab apisowaje paniaćcie čaławieka, jak jon wyhladaje, chodzić, trymajecca, čym rožnicca ad źwiarat wonačna. My-b chacieli tut parušyć choć niekataryja dumki, čym jość čaławiek u sutnaści. Hreki, narod mudry, razwažny, nazwali čaławieka małym świetam — mikrokosmos. My woźmiem za punkt wychadu hetuju nazowu čaławieka, bo jana, zdajecca, najlepš wyražaje naturu jaho. Być mikrokosmosam — małym świetam — znača zmiaščać u sabie ŭ minijatury (ŭ źmienšanaj formie) ŭsio toje, što maje wialiki świet — makrokosmos h. j. toje, što wokał nas, pad nami j nad nami… Świetam budziem zwać i praz świet razumieć usio, što jość, usio realnaje,
