čahoś jość bolšaj, jak samoje heta štoś. Čaławiek nia moža być sam dla siabie, bo cel, meta, jakuju jon sam sabie pastawić moža, nia jość bolšaju ad jaho. Metu čaławieku pastawiŭ Boh — samoha siabie, bo i Boh, choć usiomahutny — inšaj mety nad siabie čaławieku pastawić nia moh. Imknieńnie, prybližańnie da mety daje čaławieku toje, što nazywajecca ščaściem. Ščaście nia jość metaj, ale rezultatam imknieńnia da mety. Dyk chto choča być ščaśliwym, a chto-ž hetaha nia choča, chaj šukaje Boha i žywie dziela Boha.
II. Čaławiek — siamja.
Sprawa siamji — heta sprawa adnosin adnej paławiny rodu čaławiečaha da druhoj — mužčyny da žančyny. Adnosiny hetyja mohuć być čaćwierakija: 1) swabodnaje, stadowaje sužyćcio jak u skaciny, 2) mnohažonstwa — poligamija, kali adzin mužčyna adrazu maje niekalki žonak, 3) mnohamužstwa-poliandryja, kali adna žančyna maje niekalki mužoŭ razam, 4) adnažonstwa i adnamužstwa, katoraje moža być razryŭnaje i nierazryŭnaje.
Apirajučysia na znajomaści natury čaławiečaj i śledujučy za Chrystom, nawuka chryścijanskaja, katalickaja, staić i budzie stajać zaŭsiody za adnažonstwam nierazryŭnym, heta dziela taho, što sprawa žanimstwa, siamji jość nia tolki sprawaj adzinki, ale sprawaj sacijalnaj, hramadzkaj. Ad arhanizacii prawilnych
