adnosin mužčyny da žančyny zaležyć zdaroŭje i fizyčnaje i maralnaje nia tolki danych adzinak mužčyny i žančyny, ale ŭsiaho rodu čaławiečaha, bo siamja jość padstawaj, pieršym łučwom arhanizacyjnym žyćcia hramadzkaha. Chto ŭwažna čytaje Bibliju — zaŭwažyć, što Chrystus najbolšuju źwiarnuŭ uwahu ŭ swaim žyćci i nawucy na siamju, jak na pieršy zarodak hramadzkaha žyćcia. Na‘t siarod źwiaroŭ možna zaŭwažyć takuju reč: u wyšejšych samka i samiec astajucca razam jak doŭha treba karmić i chawać patomstwa. A skolkiž času treba budzie na wychawańnie patomstwa? Chto heta ŭstanowić, kali źnieści dažywotnaje sužyćcio mužčyny i žančyny ŭ siamji? Praŭda, bywajuć trahedyi ŭ sužyćci siamiejnym, ale štož na heta paradzić. Zakony dajucca, jak Božyja tak i ludzkija, dziela ahulnaha dabra, a nie adzinak, a šmat-by trahedyjaŭ ludzkich prapała, kab ludzi na žonku hladzieli, jak hetaha wymahaje jaje sacyjalnaje značeńnie, — surjozna, a nie lohkamysna, jak heta, na biadu, časta bywaje. Siamja nierazryŭnaja jość kaniešnie patrebna, kab wychawać čaławieka. Čaławiek u žyćci musić mieć zapas peŭnych, choć-by elementarnych, ale nieabchodnych cnotaŭ. A dziež ich šukać, kali nie ŭ siamiejnym hniaździe? Komunistyčnaje wychawańnie, peŭnie-ž, cnoty nia daść.
