ža zrabicca z žaleza, jak duša ludzkaja z cieła, bo zołata i žaleza materyja, a duch i cieła — rečy nie suraźmiernyja. — Dziela dušy ludzkoj nielha dapuścić nijakaj ewolucii jaje stwaryŭ Boh biespasiaredna sam. Dziela cieła možna dapuścić ewoluciju, bo, kab, skažam, cieła čalawiečaje razwiłosia z małpy — usioroŭna jano budzie z ziamli, a jak Boh jaho stwaryŭ z ziamli, ci biespasredna, ci pasredna cieraz małpu — wiera ničoha nia kaža, a surjoznaja nawuka ničoha nie dakazała. Taksama dohmat wiery ničoha nia kaža ab sposabie stwareńnia Ewy z rabra Adama. Jość mnoha, na‘t siarod egzegietaŭ, teoryjau. Ŭspomniŭ adnu. Kali Majsiej pisaŭ Genezu pieršuju knihu Biblii — usiudy pa świecie kabietu nia ličyli za čaławieka. Anatomija žydoŭskaja była prymityŭnaja: dapuščała ŭ čaławieku try čaści: haławu, tułaŭ i nohi. Kab Majsiej napisaŭ, što Boh stwaryŭ pieršuju žančynu z haławy, znača jana mudrejšaja ad mužčyny. Kab z nahi znača mužčyna maje prawa jaje panižać (taptać). A kali napisaŭ, što z boku — znača, što jana roŭnaja mužčynie, taki samy čaławiek i musić być jamu darahoju. Dyk chto dobra raźbirajecca ŭ tym, što jość dohmatam wiery i praŭdziwaj nawukaj, a nie jakajaś tolki fantazija wučonych, toj lohka na pytańnie: adkul čalawiek? — adkaža: Jak i ŭsio — ad Boha.
Taksama adkaža toj i na pytańnie, na što, kudy, dziela čaho čaławiek? Zaŭsiody meta
