усякія баламуцтвы, а рэштки г͆рошы аддаѣ вошустамъ за блудныя навинки, каторымъ николи ня збыцца.
Г͆этакъ же жыць ня можна, треба апомницца и ведаць, што дурнямъ сапсо̀ванымъ у душы, ниг͆дзѣ ня будзя добра, и кабъ имъ стала лепшъ, то, треба паправицца зъ грунту, маральна и научна, и старацца доўг͆а, вытрвала працуючы прыдабыць сабѣ тою цнотаю патребны дастатакъ. Ня машъ друг͆ой, таквѣля г͆эна про̀стая дарог͆а къ хлѣбу будняму и къ добраму быту, аяна указана намъ законамъ Божымъ и Манаршымъ!
Хто и начай учыць народъ, той хыба яго нѣпрыяцѣль и хоча яго зг͆убы, хоча збиць зъ толку хрысьціянскаго… Жадаць нават мног͆а хрысьціянину ня вольна, а тым большъ кабъ „г͆атовыя пячоныя галу̀бки ляцѣли намъ самы у г͆у̀бки“, бо чалавѣку предназначана адъ Бога натужываць жылы и праливаць потъ працуючы на жицьця, дыка и найбаг͆атшы адъ працы ня волянъ, а кали г͆ульту̀я, то г͆решыць и рана поздна змарнѣя.
Нядумайця прастыя людзи, што таквѣля вы працуяця, напроціў; усякая праца, чы зъ тапаромъ, чы зъ пяромъ кали сумленна то и ця̀жка; а̀ля ваша шматъ здаравѣйша и крепиць, бо просты работникъ прабывая большъ на чыстамъ павѣтры, смачнѣй зьѣсьць и засьнѣ! Ня заздросьцьцяжъ занятымъ якою друг͆ого працаю! Якъ улѣся разныя древы, такъ на свѣця мусяць быць усялякіе людзи, для таг͆о кабъ адны друг͆имъ узаимна служыли, памаг͆али, то тымъ то симъ, водлуг͆ъ таг͆о якъ хто што
