|
Гэй-жа, брацьці, ўсе мы разам
Песьню запяём,
Дружна, сьмела, на сьвет цэлы
Аб жыцьці сваём!
Аб тых хмарах, што так ходзяць
Над нашай зямлёй,
Аб тэй хатцы, што дзюравай
Сьвеціцца страхой.
Аб тэй зорцы, што так часта
Ажыўляла нас
І душу надзеяй сьветлай
Вабіла ня раз.
Вабам шчасьця і дастатку
Падклікалі ўсяк,
Аж ізноў тачыць стаў сэрца
Нядолі чарвяк.
*
Гэй-жа, брацьці, ўсе мы разам
Песьню запяём
Дружна, сьмела, на сьвет цэлы
Аб жыцьці сваём!
Аб тэй славе нябывалай
Нашае зямлі.
Дзе мы долю пахавалі,
Скуль бяду ўзялі;
Аб тэй працы неаплатнай,
Крыўдзячай ня раз,
Што так потам, мазалямі
Пацяшае нас.
Як нядолю сваю бачыць,—
Не магчы-ж змагаць,—
Думы сілы маладыя
Дарма марнаваць.
Гэй-жа, брацьці, ўсе мы разам
Песьню запяём,
Дружна, сьмела, на сьвет цэлы
Аб жыцьці сваём!
Хай імчыцца наша песьня
Птушкай па-над гай,
Дзе бяжыць бурлівы Нёман,
Дзе наш родны край!
Хлопец стройны коні пое
Тамака ў браду,
А прыгожая дзяўчынка
Чэрпае ваду.
І адно так на другое
Міленька глядзяць,
Аж іх вочкі, быццам зоркі,
Ясна мігацяць.
Гэй-жа, брацьці ўсе мы разам,
Песьню запяём,
Дружна, сьмела, на сьвет цэлы
Аб жыцьці сваём.
Даляціць мо’ наша песьня
Да забытых сёл,
Дзе яе сусед пакліча,
Павядзе за стол.
Хлебам, сольлю прывітае,
Чарку паднясе…
Будзе песьня красавацца,
Як жытцо ў красе.
Нам тады ўсім будзе слава,
Ня было якой…
Дык запейма, хай імчыцца,
Нашых песень рой!
|
Прапануем да спампаваньня!