Рукапісны зборнік Дамініка Рудніцкага (1716)/7

З пляцоўкі Вікікрыніцы
6. Bywało licha mnoho na swiety… 7. Czom sia ty mołoycze zurysz…
Верш
Аўтар: Дамінік Рудніцкі
1702—1716 год
8. Ukrainenko, matuchno moia…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




7.

л. 32 об.  Czom sia ty mołoycze zurysz,
czom sobie hołowenku trudysz.
Oy Pokin, pokin tuzyty
Pocznimo Bochu sia molity.
Bies biedu lichuiu zbude,
Sztoz bude to deset nabude,
Oy Pokin etc.[1]
Tu prawda kozdoho wika
Bez smutku nie[ma]człowika.
Nie wsiochdy zima bywaie,
po noczy dzien nastupaie.
Nie wsiochdy Pioruny biiut,
y wietry zimnyie wyiut:
Na wiesnu kłon zakwitaie,
choc w osien list opadaie.
Choc słońce w chmuru zachodit,
jednakzè po niebie chodit.
Choc licha piwa na warit
y Horkim zalem zaskwaric;
Choc bresze ludzkaia huba,
choc wisit na szyj zhuba,
Choc niwa Paszni nierodit,
Choc osmak s mosz[n]y wychodit; —
Nie to Pan szto hrosz maiet[2],
ale to, szto Bocha znaiet. ||

л. 33.  Boch dolu bieret y daiet,
Boch ludziom wsio udelaiet.
Czasto bywa, sczo rano Płacze,
A w weczor wesoło skacze.
Oy Pokin, Pokin tuzyty,
zacznemo hospoda chwality.



  1. Препѣвъ — два стиха, повторяется послѣ каждаго двустишія. Въ рукописи — только начало припѣва послѣ каждаго четнаго стиха, какъ въ ст. 7.
  2. t — зачеркнуто.