Пялёсткі (1926)/Шастаньне дубоў/Эх, палі

← Чаго сёньня так сэрца

Эх, палі Верш Аўтар: Валерый Маракоў 1926 год

Ізноў холад і вецер →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Эх, палі, залатое раздольле…

Прапануем да спампаваньня!

∗     ∗
∗

Эх, палі, залатое раздольле.
Ну чаго-ж так застукала кроў? —
Гэта даль і шырокае поле
Наліліся каханьнем дуброў.

Я прышоў, засьмяяўся, заплакаў
І на грудзі асіны прылёг,
А, яна, як прапашчы гуляка,
Прытулілася ціха бяз слоў!

Ну і што-ж, дарагая асіна,
Ці ня ты мяне звала сюды? —
Раскажы-ж гэтым вечарам сінім
Аб жыцьці тваіх дзён маладых.

Раскажы, дзе хлапцы і дзяўчаты,
Дзе іх песьні і радасьць вясны,
Можа там, ў гэтых нізенькіх хатах
Больш ня будуць сьмяяцца яны.

Я-ж хачу яшчэ жыць на раздольлі,
Зноў пабачыць братву і разгул…
Што-ж, бывайце, асіна і поле,
З вамі жыць я адзін не магу.

Не магу!.. не магу!.. і ня знаю,
З кім дружыць і каго абнімаць,
Ці забыцца на сінім кургане,
Ці каменьне зубамі ламаць?!