Прыгоды Мюнхаузена (1938)/1/Коні падпахамі, карэта на плячах
| ← Пакараная сквапнасць | Коні падпахамі, карэта на плячах Апавяданьне Аўтар: Готфрыд Аўгуст Бюргер, Карней Чукоўскі 1938 год Арыгінальная назва: Die Abenteuer des Baron Münchhausen (1785) |
Адтаўшыя гукі → |
Прапануем да спампаваньня!
КОНІ ПАДПАХАМІ, КАРЭТА НА ПЛЯЧАХ
Неўзабаве туркі адпусцілі мяне на волю і разам з другімі палоннымі адправілі назад у Пецербург.
Але я парашыў выехаць з Расіі, сеў у карэту і паехаў на радзіму. Зіма ў тым годзе была вельмі халодная. Нават сонца прастудзілася, адмарозіла шчокі і ў яго зрабіўся насмарк. А калі сонца прастужана, ад яго замест цяпла
Дарога была вузкая. Па абодвух баках ішлі платы. Я загадаў майму фурману пратрубіць у ражок, каб сустрэчныя фурманкі пачакалі нашага праезду, таму што на таой вузкай дарозе мы не маглі-б размінуцца.
Фурман выканаў мой загад. Ён узяў ражок і пачаў дзьмуць. Дзьмуў, дзьмуў, дзьмуў, але з ражка не вылятала ніводнага гуку! А між тым, насустрач нам ехаў вялікі экіпаж.
Нічога не зробіш, я вылажу з карэты і выпрагаю маіх коней. Затым узвальваю карэту на плечы, — а карэта цяжка нагружаная! — і адным скачком пераскакваю праз плот. Яшчэ адзін скачок, і я пераношу карэту зноў на дарогу, але ўжо ззаду экіпажа.
Гэта было нялёгка нават мне, а вы ведаеце, які я сілач.
Трохі адпачыўшы, я варочаюся да маіх коней, бяру іх пад пахі і такімі-ж двума скачкамі пераношу іх да карэты.
У час гэтых скачкоў адзін з маіх коней страшэнна пачаў брыкацца. Гэта было вельмі нязручна. Але я засунуў яго заднія ногі ў сваю кішэню, і яму хочаш-няхочаш прышлося супакоіцца.
Потым я запрог коней у карэту і спакойна даехаў да бліжэйшай гасцініцы.
Прыемна было сагрэцца пасля такога лютага марозу і адпачыць пасля такой цяжкай работы.